Capítulos 6-10
Oitava visión
A) Os catro carros e a volta dos exiliados
Capítulo 6
1Volvín levantar os meus ollos, e tiven unha visión: velaí, catro carros saían de entre as dúas montañas e as montañas eran de bronce. 2No primeiro carro había cabalos vermellos; no segundo, cabalos negros; 3no terceiro, cabalos brancos; e no cuarto, cabalos baios.
4Logo tomei a palabra e pregunteille ó anxo que falaba comigo: "¿Que é isto, meu Señor?". 5O anxo respondeu: "Estes catro saen na dirección dos ventos do ceo, despois de estaren na presenza do Señor de toda a terra. 6O carro no que están os cabalos negros sae para o país do norte; os brancos, para o occidente daqueles; e os baios, para o país do sur. 7Os cabalos baios saen e tratan de camiñar e de percorrer o país". El díxolles: "Marchade e percorrede o país". E eles percorreron o país. 8El berrou e díxome: "Mira, os que saen para o país do norte fan repousar o espírito do Señor no país do norte. 15Os que están lonxe virán e construirán o santuario do Señor, e entón recoñeceredes que o Señor dos Exércitos me mandou onda vós. Isto sucederá, se vós facedes caso en serio da voz do Señor, o voso Deus".
B) A coroación de Zerubabel e Iehoxúa
9Veume a palabra do Señor nestes termos: 10"Recolle bens de entre os deportados de Heldai, de Tobías, de Iedaías. O día que volvas, traeralos á casa de Ioxías, fillo de Sefanías, que xa volveu de Babilonia. 11Has de coller a prata e o ouro, farás unhas coroas e poralas na cabeza do sumo sacerdote Iehoxúa, fillo de Iehosadac, e na de Zerubabel. 12E diraslle a este: Así fala o Señor dos Exércitos:
Velaí un home, que ten por nome Refillo,
e por debaixo de si xermolará,
e construirá o santuario do Señor.
Si, el reconstruirá o santuario do Señor.
13Levantará a maxestade rexia,
e sentarase para reinar sobre o seu trono,
haberá un sacerdote sobre o seu propio trono,
e entre os dous traerán a prosperidade.
14No santuario do Señor a coroa servirá de memorial de Heldai, de Tobías e de Iedaías, e da xenerosidade do fillo de Sefanías".
SEGUNDA PARTE: SERIE DE ORÁCULOS SALVÍFICOS ACERCA DO XAXÚN
Primeira resposta ó pobo de Xerusalén
Capítulo 7
1No ano catro do rei Darío, veulle a palabra do Señor a Zacarías, o día catro do noveno mes de Casleu. 2Betel encargou a Saréser e ó oficial do rei e ós seus homes de iren implorar a presenza favorable do Señor, 3e dicirlles ós sacerdotes que había no templo do Señor dos Exércitos e ós profetas: "¿Hei de seguir facendo a lamentación no quinto mes, privándome de todo tal e como o veño facendo desde hai tantos anos?".
4Entón veume a palabra do Señor nestes termos:
5"Fálalles a todo o pobo do país e ós sacerdotes nestes termos:
Vós cando xaxuades e facedes lamentación no quinto e no sétimo mes,
xa hai disto setenta anos, ¿practicades o xaxún precisamente por min?
6Cando comedes e bebedes, ¿non o facedes por vós, comellóns e bebedores?
7¿Acaso non coñecedes as palabras que o Señor proclamou por medio dos antigos profetas,
cando Xerusalén estaba habitada e vivía tranquila
o mesmo cás cidades do seu arredor
cando o Négueb e a Xefelah estaban habitados?"
Razón polas que o xaxún aínda ha de continuar
8Veulle a palabra do Señor a Zacarías nestes termos:
9"Así fala o Señor dos Exércitos:
Sentenciade sentencia fiel.
Practicade cada un co seu irmán a bondade e a misericordia.
10A viúva e ó orfo, ó emigrante e ó pobre, non os oprimades.
Non matinedes nos vosos corazóns o mal, cada un contra o seu irmán".
11Pero vós rexeitastes facer caso, puxestes ombro rebelde e endurecestes os vosos oídos para non escoitardes 12e volvestes o voso corazón un diamante, para non facerdes caso desta lei e destas palabras, que o Señor dos Exércitos enviou mediante o seu Espírito por obra dos antigos profetas.
Por isto houbo grande carraxe de parte do Señor dos Exércitos. 13E sucedeu que, o mesmo que eu chamaba e vós non faciades caso, así tamén eles clamaban e eu non lles facía caso ‑di o Señor dos Exércitos‑. 14Eu espalleinos entre as nacións que non coñecían, e o país quedou feito unha desolación detrás deles, sen haber quen o cruzase nin o habitase. Deste xeito converteron un país de delicias nunha desolación".
Setenario de oráculos de restauración
Capítulo 8
1Veu a palabra do Señor nestes termos:
2"Así fala o Señor dos Exércitos:
Sinto grandes celos por Sión, con grande paixón sinto celos por ela.
3Así fala o Señor:
Volvo a Sión, e habitarei no medio de Xerusalén:
Xerusalén chamarase cidade fiel;
e a montaña do Señor dos Exércitos, Montaña Santa".
4Así fala o Señor dos Exércitos:
"Volverán sentar os vellos e mais as vellas nas prazas de Xerusalén,
con cadanseu bastón na man durante moitos días.
5E as prazas da cidade encheranse de mozos e mozas,
xogando nas súas prazas".
6Así fala o Señor dos Exércitos:
"Se isto é admirable ós ollos do resto deste pobo, naqueles días
tamén será admirable ós meus ollos" ‑é o Señor dos Exércitos quen fala‑.
7Así fala o Señor dos Exércitos:
"Velaí, eu serei quen salve o meu pobo do país do nacente
e tamén do país do solpor.
8Traereinos e habitarán no medio de Xerusalén,
serán para min o meu pobo, e eu serei para eles o seu Deus,
na fidelidade e na xustiza".
9Así fala o Señor dos Exércitos:
"Que as vosas mans se fortalezan,
vós que nestes días escoitades estas palabras da boca dos profetas;
nestes días nos que se poñen os alicerces do templo do Señor dos Exércitos
para reconstruír o santuario.
10Certo que antes destes días,
non se atopaba xornal para os homes,
nin había xornal para os animais,
e tanto quen saía coma quen entraba
non tiña paz por culpa do perseguidor,
pois botara a todos os homes,
a cada un contra o seu próximo.
11Pero agora eu non serei para o resto deste pobo,
coma nos tempos de antes"
‑é o Señor Deus dos Exércitos quen fala‑.
12"Velaí a sementeira da fartura:
a viña dará o seu froito,
a terra, o seu produto; e o ceo o seu orballo;
darei en herdanza todo isto ó resto deste pobo.
13Resultará que o mesmo que fostes maldición entre as nacións,
casa de Xudá e casa de Israel,
así tamén eu vos salvarei e seredes unha bendición.
¡Non teñades medo! ¡Que se fortalezan as vosas mans!".
14Así fala o Señor dos Exércitos:
"O mesmo que eu determinei a desgraza contra vós,
cando os vosos pais me anoxaran
‑fala o Señor dos Exércitos‑
e non tiven compaixón,
15así, me arrepentín e tracei nestes días
facerlles ben a Xerusalén e á casa de Xudá.
¡Non teñades medo!
16Estas son as cousas que habedes de practicar:
Dicide a verdade cada un ó seu próximo.
Sentenciade con fidelidade e con xuízo de paz nas vosas portas.
17Non maquinedes cada un no voso corazón
o mal contra o seu próximo,
non lles collades gusto ós xuramentos falsos,
porque é precisamente todo isto o que eu aborrezo"
‑é o Señor quen fala‑.
O xaxún converterase en festa de ledicia
18Veume a palabra do Señor nestes termos:
19"Así fala o Señor dos Exércitos:
O xaxún do cuarto mes, o do quinto, o do sétimo e o do décimo
converteranse para a casa de Xudá en xúbilo,
en ledicia e en asembleas de festa gozosa.
Pero amade a fidelidade e a paz.
20Certo, aínda virán aquí as nacións e os habitantes das grandes cidades
e os habitantes dunha cidade irán a outra para dicir:
21Marchemos a implorar a presenza favorable do Señor,
a buscar o Señor dos Exércitos. Tamén vou eu.
22Virán pobos numerosos e nacións poderosas,
buscar o Señor dos Exércitos en Xerusalén,
e implorar a súa presenza favorable".
23Así fala o Señor dos Exércitos:
"Nos días aqueles collerán dez homes de todas as linguas das nacións,
si, collerán a un xudeu pola beira do manto dicíndolle:
Queremos ir canda vós, porque oímos que Deus está convosco".
DÉUTERO-ZACARÍAS
PRIMEIRA PARTE
Un resto dos pagáns entrará no clan de Xudá
Capítulo 9
1Oráculo.
A palabra do Señor está no país de Hadrac,
e Damasco é a súa residencia,
porque o mesmo Señor contempla a humanidade,
o mesmo ca a todas as tribos de Israel,
2igual Hamat e a súa fronteira, Tiro e Sidón.
¡Que sabedoría tan grande!
3Tiro construíu unha fortaleza
e aumentou a súa prata coma a terra,
e o seu ouro coma a lama dos camiños.
4Velaí o Señor: apodéranse de Tiro
e castiga co mar a súa riqueza,
e con lume é consumido Tiro.
5Axquelón verá isto e terá medo,
e Gaza retorcerase de tanta dor,
e tamén a Ecrón se lle reseca a súa esperanza.
O rei desaparecerá de Gaza,
e Axquelón non será habitada,
6reinará un bastardo en Axdod.
Deste xeito acabarei coa soberbia da Filistea,
7retirarei da súa boca o sangue que ela verteu,
e a abominación de entre os seus dentes.
Tamén dela quedará para o noso Deus un resto
que será coma un clan en Xudá,
e Ecrón será como foron os iebuseos.
8Eu acamparei no meu templo,
coma defensor contra o que vai e contra o que volve;
non volverá pasar por riba deles o opresor.
Si, agora vino cos meus ollos.
A chegada do Mesías, Rei humilde e pacificador
9Relouca, filla de Sión,
grita de ledicia, filla de Xerusalén.
Velaí chega o teu rei,
é xusto e protexido do Señor,
humilde e montado nun burro,
si, nun burriño fillo dunha burra.
10Eu acabarei cos carros de Efraím
e cos cabalos de Xerusalén,
acabarase o arco de guerra
e El anunciará a paz ás nacións,
reinará desde un mar a outro mar,
desde o Éufrates ós confíns da terra.
Restablecemento de Israel na unidade e prosperidade
11Por ti, pola alianza pactada contigo con sangue,
librarei os teus prisioneiros do pozo
que non ten auga.
12¡Volvede á praza forte,
prisioneiros que tendes esperanza!
Si, hoxe declaro que vos devolverei o dobre.
13Tensarei a Xudá como se fose o meu arco,
cargarei a Efraím, o meu arco;
incitarei ós teus fillos, Sión,
contra os fillos de Iaván,
farei de ti a espada dun guerreiro valente.
14Si, o Señor farase ver contra eles
e a súa frecha sairá coma un lóstrego.
O Señor Deus tocará a trompeta,
camiñará sobre os furacáns do sur.
15O Señor dos Exércitos protexeraos,
pero as pedras da súa fonda devorarán e esmagarán;
si, beberán sangue coma viño,
e encheranse coma a copa dos sacrificios,
coma os cornos do altar.
16O día aquel o Señor, o seu Deus, salvaraos,
porque eles son o rabaño do seu pobo,
porque as pedras da súa diadema relocen sobre a terra.
17¡Que feliz será o seu pobo! ¡Que fermoso será!
O trigo fará medrar os mozos,
o viño novo fará medrar as mozas.
Capítulo 10
1Pedídelle ó Señor a chuvia no tempo da primavera.
O Señor produce os tronos e a chuvia abondosa,
daralle a cada un a herba no campo.
A infidelidade ó Señor é a causa da súa ira e das deportacións
2Os terafíns anuncian falsidade e os adiviños ven mentiras,
anuncian soños ilusos, consolan con falsidades.
Velaí por que o pobo anda descamiñado coma un rabaño,
está aflixido por non ter pastor.
A restauración de Xudá e de Efraím
3A miña ira incéndiase contra os pastores,
e pediralles contas ós carneiros-guías.
Si, o Señor dos Exércitos visitará o seu rabaño, a casa de Xudá,
e converterao no seu cabalo esplendoroso de guerra.
4De Xudá sairá o teito das tendas, del as caravillas,
del os arcos de guerra, del sairán todos os xefes.
Xuntos 5estarán os heroes que na guerra esmagan
coma a lama dos camiños.
Si, loitarán, porque o Señor está con eles,
pero os que montan a cabalo quedarán avergonzados.
6Eu fortalecerei a casa de Xudá e salvarei a casa de Xosé.
Si, fareinos volver, porque teño compaixón deles
e serán coma se eu nunca os rexeitase,
pois eu son o Señor, o seu Deus, e heinos de escoitar.
7Os de Efraím serán coma heroes,
e o seu corazón alegrarase coma do viño,
e os fillos verano e alegraranse,
e o seu corazón brincará de ledicia polo Señor.
8Chamareinos co asubío e xuntareinos:
Si, rescatareinos e multiplicaranse coma antes.
9Sementareinos por entre as nacións,
e desde lonxe se lembrarán de min:
criarán aí os seus fillos, pero estes volverán.
10Fareinos volver do país de Exipto,
e recadareinos desde Asiria,
traereinos ó país de Galaad e ó Líbano,
tantos, que non haberá sitio para eles.
11O Señor cruzará a marusía e petará nas ondas
e secarán todas as profundidades do Nilo.
Humillará a soberbia de Asiria
e retirará o cetro de Exipto.
12Entón, fortalecereinos de parte do Señor,
e camiñarán coa forza do seu Nome
‑é o Señor quen fala‑.